Noaberhulp op z’n best
Aan de Wierdenseweg in Enter in een buurt die de “Bokkenhoek” werd genoemd woonde in 1963 de familie Pluimers in de helft van een oude boerderij die vroeger in twee 
helften was gedeeld (de oplossing van de woningnood in de 18e eeuw). Het gezin telde 6 kinderen waarvan drie leden aan een chronische spierziekte waardoor ze steeds verder verlamd raakten. De kinderen hadden een rolstoel nodig maar het huis was totaal ongeschikt om je in een rolstoel voort te bewegen. De vertrekken waren te klein en overal zaten drempels in de weg. Verder waren er gelijkvloers maar twee piepkleine slaapkamertjes. In die situatie kon aan de drie gehandicapte kinderen onmogelijk de verzorging worden gegeven die ze nodig hadden.
Aangepaste woning
Dokter Veldhuyzen van Zanten die nauw bij het gezin betrokken was opperde het idee dat er een aangepaste woning gebouwd moest worden. Een sympathiek idee maar het leek financieel onhaalbaar. De heer H. Pluimers, een neef van het gezin legde zich hier niet bij neer. Samen met de dokter werd de mogelijkheid overwogen een grote actie te gaan voeren teneinde de benodigde financien bij elkaar te brengen. Mevr. Pluimers wil niets weten van hulp van derden en het kost veel overredingskracht haar instemming met de actie te krijgen.
Een steen van hun hart
De actie kreeg de naam “Een steen van hun hart” en alle geestelijken, de dokters en de wijkzuster hadden zitting in het actiecomitee. De Enterse bevolking werd opgeroepen hun steun te geven. Die steun kwam er en hoe. Het Prinses Beatrixfonds schonk in het begin van de actie f. 10.000 wat een prachtige start was. Er werd in Enter gecollecteerd, acties werden op touw gezet. Tientallen bouwvakkers boden hun gratis hulp aan, aannemers stelden 
materialen gratis of tegen sterk gereduceerde prijs beschikbaar. De architekt deed zijn werk voor niets. Een technisch ambtenaar van de gemeente Wierden nam het opzicht voor zijn rekening. Ook van buiten Enter werd gereageerd. Een bejaard echtpaar uit Amsterdam wiens zoon in de oorlog in Enter zat ondergedoken was daar in 1944 ten gevolge van een noodlottig ongeval om het leven gekomen. Diens spaarbankboekje hadden ze bewaard om ooit iets goeds te doen voor Enter. Ze schonken een televisie aan de familie Pluimers. Een bejaarde vrouw uit Rotterdam zond een briefje van honderd gulden “uit dankbaarheid dat ik gezonde kinderen en kleinkinderen heb”. Een speciale wielerronde werd georganiseerd voor de actie.
Op 9 oktober 1965 werd het hoogste punt van het Pluimershuis bereikt en hees mevr. Pluimers de vlag. Op 9 februari 1966 kon de familie Pluimers hun nieuwe onderkomen betrekken. Daaraan voorafgaand op 6 februari konden honderden Enternaren het product van hun noaberhulp bezichtigen.
J.G. ALTENA